K – Nie sądziłem że to będzie takie trudne, żę w kraju w którym każdy je ma, nie będzie ich dla nas, że robienie interesów z mongołami zajmuje tyle czasu, że wszystkie kosztują milion. Spędziliśmy tydzień czasu w UB w poszukiwaniu koni, czułem się jakby mnie ktoś wciągnął w jakąś grę przygodową na PS3.

Pytaliśmy się wszystkich napotkanych ludzi gdzie ję można kupić, słyszeliśmy tylko jedną odpowiedź.. ma je jakiś znajomy, a to zadzwońcie pod ten numer, pojedźcie tam i tak wkółko.. jeździliśmy jeepami z obcymi ludźmi po okolicach UB. W stepie, 40km od miasta, spotkaliśmy hodowców koni, surrealistyczny krajobraz, pustkowie, 2 SUV’y,, stado koni otoczone drewnianym płotem. Zaczęliśmy negocjacje, od razu w ramach poczęstunku ktoś przyniósł talerze z arbuzem, nieufne spojrzenia, paczka papierosów rozdana.. dwa miliony tugrików.. koniec interesów.. zrezygnowani wróciliśmy do miasta..

K- I did not think it would have been so difficult..that in the place where everyone has them, there will be none for us..that doing business with Mongolians takes up so much time..that they cost millions. We spent over a week in UB searching for horses. I felt like someone would put me in some kind of adventure game on PS3.

We were asking everyone where could we buy horses and we heard only one answer…’my friend has them, call me and go there and there’. I think we visited over 10 places with some random people, 40 km away from the city, talking with horse owners, surrealistic views, emptiness. Endless negotiations, watermelons as a welcoming snacks, trustless looks, pack of cigarretes, the price: 2 million tugriks. End of business…we came back to the city..